Yeni bir şiir

Çiçeklerle hoş geçin, balı incitme gönül
Bir küçük meyve için, dalı incitme gönül



Başın olsa da yüksek, gözün enginde gerek
Kibirle yürüyerek, yolu incitme gönül...

Mevla verince azma, geri alınca kızma
Tüten ocağı bozma, külü incitme gönül

Dokunur gayretine, karışma hikmetine

Sahibi hürmetine, kulu incitme gönül

Sevmekten geri kalma, yapan ol, yıkan olma
Sevene diken olma, gülü incitme gönül

Yunus Emre

Çanakkale Şehitleri Şiiri - Mehmet Akif ERSOY

Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin

Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.

Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer,

O ne müthiş tipidir, savrulur enkazı beşer.

Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.

Kafa göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak

Vurulup, tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,

Bir hilal uğruna ya rab ne güneşler batıyor.

Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker

Gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.